Paletę kolorów znajdziemy z prawej strony interfejsu Corela. To nic innego jak kolekcja 99 próbek kolorów.
W tym rozdziale przyjrzymy się opcjom związanym z głównie z wyświetlaniem palety:
– Maksymalna liczba wierszy palety w stanie zadokowanym.
– Sposób wyświetlania pojemników z próbkami.
– Korzystanie z pola Brak koloru.
– Ustawienia prawego klawisza.

W drugiej części poświęconej palecie kolorów omówimy polecenia dostępne bezpośrednio z poziomu wysuwanej palety Opcje.
– Poruszanie się po palecie.
– Sposoby wybierania kolorów z palety. Gdy przytrzymasz wciśnięty klawisz myszy przez sekundę nad wybraną próbką (próbnikiem) kolorów, uzyskasz dostęp do dodatkowych (prawie 50) próbek.
– Ustawianie koloru konturu oraz koloru wypełnienia.
– Wyszukiwarka kolorów.

Tryb koloru to sposób definiowania koloru. Najczęściej korzystamy z dwóch trybów kolorów. Gdy tworzymy na potrzeby prac wyświetlanych np. na ekranach monitorów wybieramy tryb RGB, natomiast projektując do druku – CMYK.
Omówimy różnice pomiędzy trybami, głównie w kontekście palet kolorów.

Paleta z prawej strony okna programu jest paletą domyślną, a to znaczy, że nie jest to jedyna Paleta, z której możemy w Corelu korzystać. W tym rozdziale zobaczmy, jakie mamy możliwości zarządzania Paletą.
– Modyfikacja istniejącej palety.
– Tworzenie nowych palet.
– Edycja palet.
Te wszystkie opcje omówimy na przykładzie dwóch znakomitych narzędzi: Przeglądarki palet kolorów oraz Edytora palet.
W tym rozdziale przyjrzymy się Przeglądarce palet kolorów.

Kolejne z zapowiedzianych wcześniej narzędzi to Edytor palet. Dostępne z menu Okno>Palety kolorów>Edytor palet.
Edytor palet umożliwia zarządzanie paletą: dodawanie, usuwanie i modyfikowanie próbek kolorów wybranej palety.
Zobacz ten rozdział już teraz.
Zobacz ten rozdział już teraz

W następnych rozdziałach przyjrzymy się bliżej wypełnianiu obiektów: kolorem, wzorem i teksturami.
Zaczniemy od podstawowego wypełnienia, a będzie to Wypełnienie jednolite, czyli nadanie obiektowi jednego koloru.
To najprostszy, ale też najczęściej używany rodzaj wypełnienia.
Omówimy sposoby nadawania wypełnienia obiektom. Rozpoczniemy też omawianie okna dialogowego Wypełnienie jednolite. Pierwsza zakładka, którą tam znajdziemy, to Modele.

W poprzednim rozdziale omówiliśmy pierwszą z trzech zakładek okna dialogowego Wypełnienie jednolite. Kolejna to Miksery. Miksery mogą być pomocne przy wybieraniu harmonijnych zestawów kolorów.
Omówimy schematy kolorystyczne, a także świetne narzędzie Przejścia kolorów. Narzędzie działa jak prawdziwa paleta malarska i umożliwia mieszanie barw.

Wypełnienie tonalne, zwane także gradientowym, to płynne przejście pomiędzy kolorami. Paleta wysuwana Wypełnienie. I drugie narzędzie: Wypełnienie tonalne. Klawisz F11.
W Corelu do dyspozycji mamy cztery rodzaje wypełnień tonalnych.
– Liniowe.
– Promieniowe.
– Stożkowe.
– Kwadratowe.
W tym rozdziale poznasz wszystkie opcje związane z wypełnieniem tonalnym.
Zobacz ten rozdział już teraz

Kolejnym rodzajem wypełnienia będzie wypełnienie deseniem. Deseń to po prostu powtarzalny wzór, którym możemy wypełniać obiekty. Wzór wyświetlany jest sąsiadująco, tworząc właśnie deseń.
Wzorkiem może być dowolny obiekt wektorowy lub bitmapowy, w zależności od rodzaju desenia. W Corelu dostajemy do dyspozycji trzy rodzaje deseni:
– Deseń dwukolorowy.
– Wielokolorowy.
– Mapa bitowa.
Również omówimy wszystkie opcje – a jest ich pokaźny zestaw – związane z tworzeniem i edycją wypełnień deseniowych.

Następny rodzaj wypełnienia, który omówimy to wypełnienie teksturą. Tekstura ma na celu odwzorowywać charakterystyczne cechy powierzchni przedmiotu, choć w praktyce teksturowanie ma dużo szerszy zakres zastosowań.
Wypełnienie teksturą w Corelu to praca z generatorem tekstur.
Przyjrzymy się, jak korzystać z ogromnej biblioteki tekstur i jak modyfikować dostępne wzory. Przyjrzymy się również dodatkowym opcjom związanym z wypełnianiem teksturami.

Pozostał nam ostatni rodzaj wypełnienia: wypełnienie teksturą postscriptową.
Postscript to język opisu strony, mający zastosowanie przede wszystkim w poligrafii.
Wypełnienie postscriptowe, to po prostu zestaw wzorów przygotowanych właśnie w tym języku.

Na palecie Interakcyjne wypełnienie znajdują się dwa świetne narzędzia. Interakcyjne wypełnienie oraz Interakcyjne wypełnienie siatkowe. W tym rozdziale omówimy pierwsze z nich.
Interakcyjne wypełnienie pozwala na wygodną pracę ze wszystkimi rodzajami wypełnień, które wcześniej omówiliśmy. Od jednolitego, poprzez tonalne, deseń, teksturę; aż do wypełnienia postscriptowego.
Jego siła to właśnie interaktywność, czyli wygodny sposób zarówno nadawania wypełnienia, jak i edycji.

Pora na drugie narzędzie z palety Interakcyjne wypełnienie. Interakcyjne wypełnienie siatkowe. Służy do tworzenia złożonych przejść kolorystycznych. Praca z tym narzędziem, to praca z siatką, a przede wszystkim z punktami siatki. Punktom możemy przypisywać różne kolory, które łagodnie mieszają się ze sobą.

Na palecie Pipeta znajdują się dwa narzędzia przydatne podczas pracy z kolorem. Narzędzia te ściśle ze sobą współpracują.
Pierwsze to Pipeta. Pipeta ma dwa główne zastosowania. Pozwala skopiować atrybuty obiektu, takie jak rozmiar czy obrót. A drugie zastosowanie, bardziej charakterystyczne dla Pipety, to pobieranie próbek koloru z dowolnego obiektu, a także z dowolnego obszaru. Próbkę koloru możemy pobrać zarówno z obiektu wektorowego, jak i z bitmapy.

Najważniejsze zmiany w Corelu X5 dotyczą pracy z kolorem. W tym 15 minutowym filmie omówimy w szczególności nowy mechanizm zarządzania kolorem i porównamy go z tym znanym z wersji X3 oraz X4.
Ponad to przyjrzymy się nowemu sposobowi pracy z trybami kolorów oraz z usprawnioną paletą dokumentu.
Profilowanie dokumentów, obraz próbny kolorów, nowe możliwości narzędzia Pipeta i wiele, wiele innych usprawnień dotyczących właśnie pracy z kolorem dostępnych od wersji CorelDRAW X5.

Obiekty w CorelDRAW, czy to elementy graficzne, czy tekstowe, mogą posiadać pewne atrybuty, np. wypełnienie lub kontur. Z elementami tekstowymi związane są ponadto takie ustawienia jak krój, rozmiar, kolor fontu i wiele innych odpowiedzialnych choćby za formatowanie.
W niektórych sytuacjach w grę może wchodzić sporo pracy np. podczas definiowania bardziej złożonego wypełnienia czy właśnie formatowania akapitu. Warto taki zestaw ustawień zachować, a następnie wielokrotnie wykorzystywać.
I tutaj z pomocą przychodzą nam style.
W Corelu do dyspozycji mamy trzy typy stylów: style grafiki, tekstu i style kolorów. W tym i w następnym rozdziale zajmiemy się stylami grafiki i tekstu:
– Praca z oknem dokowanym Grafika i tekst.
– Tworzenie i stosowanie stylów.
– Praca z menu kontekstowym.

W pierwszej części poświęconej stylom omówiliśmy metody tworzenia i stosowania stylów, w drugiej będziemy kontynuować ten temat. Przyjrzymy się ponadto pracy z dokowanym oknem, a dokładniej poleceniom dostępnym, dzięki wysuwanej palecie. Zobaczymy, jak przypisywać stylom klawisze skrótów oraz czym są szablony, dzięki którym będziemy mogli utworzone style zapisywać i wykorzystywać także podczas pracy z innymi dokumentami.

Pora na drugie narzędzie z palety Interakcyjne wypełnienie. Interakcyjne wypełnienie siatkowe. Służy do tworzenia złożonych przejść kolorystycznych. Praca z tym narzędziem, to praca z siatką, a przede wszystkim z punktami siatki. Punktom możemy przypisywać różne kolory, które łagodnie mieszają się ze sobą.

W wersji X6 mamy do czynienia ze stylami oraz z zestawami stylów. W pierwszej części poznaliśmy style, w drugiej przyjrzymy się zestawom. W obu częściach zajmujemy się sposobami tworzenia i stosowania stylów do obiektów oraz relacjami, czyli stylami nadrzędnymi i potomnymi.

Oprócz styli dla obiektów, czy to graficznych, czy tekstowych, w Corelu możemy także pracować ze stylami kolorów.
Czym są style kolorów?
Obejrzyj ten rozdział kursu już teraz.
Zobacz ten rozdział już teraz

Praca ze stylami kolorów to jedno z tych zagadnień, które w wersji X6 zostało gruntownie odświeżone. Idea pozostała, ale dostajemy do dyspozycji całkowicie przebudowane narzędzia. W związku z tym jeszcze raz przyjrzymy się sposobom tworzenia i stosowania stylów kolorów. Omówimy wszystkie opcje dokowanego okna Style kolorów, a także polecenia dostępne w menu kontekstowym.

Ze stylami kolorów są związane (i ściśle z nimi współpracują) także harmonie kolorów.
Harmonia to styl lub style kolorów połączone w grupę. Takie style tworzą relacje oparte ma barwie, to umożliwia ich jednoczesną modyfikację. Harmonia jest więc czymś w rodzaju interakcyjnego schematu kolorów. Zobaczymy, jak tworzyć i stosować harmonie. Czym są gradienty?
Przyjrzymy się także opcjom dostępnym w oknie dokowanym Style kolorów.

Na wysuwanej palecie Interakcyjne narzędzia znajdziemy siedem efektownych narzędzi. Interakcyjność w tym wypadku polega na tym, że efekty aplikujemy poprzez wskazanie obiektu i przeciągnięcie kursorem.
Pierwsze z narzędzi i jednocześnie jeden z najbardziej złożonych efektów, to Metamorfoza, czyli przejście jednego obiektu w inny. W Corelu ta przemiana dotyczy zarówno kształtu, jaki i koloru obiektów. Przyjrzymy się metamorfozom prostym oraz złożonym.
Tworzenie, edycja i cały zastaw opcji związanych z efektem metamorfozy.

Kolejny interakcyjny efekt to Obrys. Obrys przypomina rozbudowany kontur, a raczej serię konturów, czyli linii, które można zaaplikować zarówno na zewnątrz obiektu, jak i do wewnątrz.
Omówimy wszystkie opcje:
– Kroki obrysu.
– Szerokość obrysu.
– Kolor obrysu.

Następne narzędzie znajdujące się na palecie Interakcyjne zniekształcenie, to właśnie Zniekształcenie. Pozwala deformować obiekty na kilka różnych sposobów. Zniekształcenie pozwala generować naprawdę fantastyczne kształty.
Interakcyjne zniekształcenie pracuje w jednym z trzech trybów. Poznasz wszystkie tryby wraz z opcjami:
– Tryb Wepchnij-Wypchnij.
– Tryb Postrzępienie.
– Tryb Wir.

Kolejne Interakcyjne narzędzie to Cień. Cień pozwala nadać obiektowi wrażenie głębi.
W Corelu spotkamy dwa rodzaje cieni: cień płaski i cień perspektywiczny. Z każdym rodzajem cienia związany jest troszkę inny zestaw opcji. Np. kąt i zanikanie cienia to opcje dostępne dla cieni perspektywicznych.
Jak zwykle omówimy wszystkie opcje.

Pora na kolejne Interakcyjne narzędzie. Obwiednia.
Obwiednia, to kształt wokół obiektu służący do jego modyfikowania.
Obwiednia składa się z segmentów oraz węzłów, które mogą być edytowane, podobnie jak tradycyjne krzywe. Na Pasku właściwości znajdziemy znajomy zestaw narzędzi, łącznie z wyborem trybu zaznaczania.
Praca z Obwiednią polega na przesuwaniu węzłów oraz segmentów. Powoduje to zniekształcenie obiektu.
Węzły obwiedni możemy modyfikować pracując w jednym z czterech trybów. Omówimy wszystkie.
Z Obwiednią związane są ponadto cztery tryby odwzorowania, którym również dokładnie się przyjrzymy.
Zobacz ten rozdział już teraz

Interakcyjna głębia służy do tworzenia iluzji trzeciego wymiaru. To niezwykle rozbudowany efekt, z którym związane są takie zagadnienia jak:perspektywa, obrót Głębi, kolor, oświetlenie czy też fazowanie krawędzi.

Pora na kolejne, ostatnie narzędzie z palety Interakcyjne narzędzia. Interakcyjna przezroczystość.
Zastosowanie przezroczystości do obiektu powoduje, że obiekty leżące pod nim stają się mniej lub bardziej widoczne.
Przezroczystość, podobnie jak cień, jest również mapą bitową. Mapą bitową w skali szarości, która pełni funkcję maski.

Z pewnością każdy miał do czynienia z jakimś edytorem tekstu typu Word czy WordPad, więc część opcji dostępnych w Corelu będzie wyglądała znajomo. Edycja tekstu, praktycznie w każdym programie, opiera się na tych samych zasadach. Corel nie jest wyjątkiem.
Narzędzie Tekst, podstawowe narzędzie do pracy z tekstem, znajdziemy w Przyborniku. Klawisz F8.
Ale nim rozpoczniemy pracę musimy podjąć decyzję, jakiego typu tekst zamierzamy utworzyć. W Corelu wyróżniamy dwa typu tekstu: ozdobny i akapitowy.
Przyjrzymy się różnicom pomiędzy typami tekstu, a także kiedy i do czego wykorzystywać tekst ozdobny oraz akapitowy.
W tym rozdziale omówimy dokładnie Style tekstu.
Ponadto poznasz podstawowe operacje edycyjne na obiektach tekstowych.

Tekst akapitowy służy do pracy z większą ilością tekstu. Jeżeli przeciągniemy narzędziem Tekst z wciśniętym lewym klawiszem, utworzymy obszar, w obrębie którego będziemy mogli wygodnie edytować tekst. Jest to tzw. ramka tekstu akapitowego. To swego rodzaju kontener na litery i znaki. Dzięki niemu łatwiej jest formatować tekst.
W tym rozdziale poznasz tajniki pracy z ramkami tekstu: tworzenie, łączenie i kontrolowanie przepływu tekstu pomiędzy ramkami.
Przepływ tekstu pomiędzy ramkami tekstu, a innymi obiektami. Ponadto omówimy zawijanie tekstu wokół obiektów.

Do podstawowych operacji związanych z edycją tekstu należy bez wątpienia wybór kroju czcionki (właściwie fonta, jednak również Corel używa określenia „czcionka”)
Ten rozdział poświęcony jest korzystaniu z Listy czcionek.
Wybór krojów czcionki, a także definiowanie rozmiaru fonta; to główne tematy tego filmu.

W tym rozdziale przyjrzymy się przede wszystkim dodatkowym opcjom związanym z Listą czcionek.
Tekst>Opcje listy czcionek. Znajdziemy tutaj trzy obszary:
– Zawartość listy czcionek.
– Zastępowanie czcionek.
– Wstaw zawartość listy znaków.
Ponadto przyjrzymy się dokowanemu oknu Wstaw znak, które pozwala na wygodną pracę głównie ze znakami specjalnymi.

Przekonaliśmy się już, że w Corelu możemy wygodnie tworzyć obiekty tekstowe. Ale tworzenie to nie jedyny sposób na umieszczanie elementów tekstowych w dokumencie Corela. Tekst możemy również pozyskiwać z innych źródeł. Np. za pomocą systemowego schowka, czyli metodą Kopiuj-Wklej. A w przypadku większej ilości tekstu, możemy wczytać do Corela całe dokumenty korzystając z opcji Importuj.

Rozbudowane dokumenty tekstowe składają się najczęściej z trzech elementów: tekst, grafika oraz tabele. Omówimy sposoby importowania tekstu oraz poszczególnych elementów, takich jak właśnie tabele.

W tym rozdziale poznasz narzędzie do pracy z tekstem na poziomie znaków: Formatowanie znaków.
Wygodne okno dokowane zapewnia dostęp do trzech obszarów.
Przyjrzymy się z bliska funkcji Kerning zakresu.
Ponadto omówimy opcje dekoracyjne, takie jak Podkreślenia tekstu. Podkreślenia w Corelu są intuicyjne i oferują naprawdę spore możliwości.
Ponadto poznasz opcje związane ze zmianą położenia znaków.
I chyba najważniejsza część tego rozdziału, czyli praca z tekstem z pomocą narzędzia Kształt.

Ten rozdział omawia narzędzie, które służy do pracy z tekstem akapitowym. Znajduje się w menu Tekst>Formatowanie akapitu.
Uściślając – jest to dokowane okno zawierające zestaw opcji.
– Wyrównywanie tekstu akapitowego zarówno w pionie, jak i w poziomie.
– Regulowanie odstępów akapitów i wierszy.
– Kontrolowanie odległości pomiędzy znakami tekstu akapitowego.
– Tworzenie wcięć w tekście (wcięcia to odległości pomiędzy ramką tekstu akapitowego, a samym tekstem).

W tym rozdziale przyjrzymy się edytorowi tekstu wbudowanemu w Corela. Narzędzie Edytuj tekst. Skrót Ctrl+Shift+T. Uzyskujemy w ten sposób dostęp właśnie do edytora tekstowego.
Główna zaleta edytora, to przede wszystkim szybsze odświeżanie obrazu na ekranie. Z edytora korzystamy więc w przypadku bardzo rozbudowanych dokumentów tekstowych, kiedy czujemy, że praca w oknie rysunku staje się niekomfortowa. Edytor współpracuje zarówno z tekstem ozdobnym, jak i z akapitowym.
Przyglądając się opcjom związanym z edytorem, omówimy następujące zagadnienia:
– Znaki wypunktowania.
– Zmiana wielkości liter.
– Wyszukiwanie i zamiana tekstu.
– Opcje tekstowe związane z makietowaniem, kerningiem i wyświetlaniem znaków w ramkach tekstu.

Kontynuujemy pracę z tekstem akapitowym. Pora na Tabulatory oraz tabele.
Tabulatory, inaczej punkty tabulacji, to miejsca w wierszu, do których będzie przemieszczany kursor, sam lub wraz z tekstem, po naciśnięciu klawisza Tab. Wszystkie opcje znajdziemy wybierając polecenie Tabulatory z menu Tekst.
Z tabulatorów możemy korzystać również pracując z linijkami.
Z tabulatorami związane są także Znaki wiodące.

Kolumny natomiast pozwalają nam kontrolować większą ilość tekstu. Tekst>Kolumny. Omówimy wszystkie opcje.

Ten rozdział rozpoczniemy od przyjrzenia się, w jaki sposób funkcjonuje w Corelu dzielenie wyrazów. A raczej, jak nie funkcjonuje, ponieważ w żadnej wersji CorelDRAW, dzielenie wyrazów nie działa niestety poprawnie.
Po aktywowaniu odpowiedniej opcji, będziemy mieli możliwość dodatkowej kontroli dzielenia wyrazów. Przyjrzymy się opcjom związanym z dzieleniem. Tekst>Ustawienia dzielenia wyrazów.

Przyjrzymy się także narzędziu Szybkie sprawdzanie pisowni oraz dodatkowym opcjom związanym z Szybkim sprawdzaniem pisowni. Tekst>Narzędzia językowe>Szybkie sprawdzanie.

W tym rozdziale przyjrzymy się modułowi sprawdzania pisowni, w jaki wyposażony jest CorelDRAW.
Tekst>Narzędzia językowe>Sprawdzanie pisowni. Ctrl+F12.

– Omówimy sposób działania modułu.
– Poznasz opcje związane z działaniem modułu.
– Praca z Listami wyrazów.
– Tworzenie własnej Listy wyrazów.
– Dodawanie nowych wyrazów do list.

W tym rozdziale przyjrzymy się funkcji Dopasuj tekst do ścieżki. Dopasuj tekst do ścieżki to narzędzie, które pozwala poprowadzić tekst po dowolnej ścieżce. To może być ścieżka odręczna, otwarta lub zamknięta, jak również obiekt.
Poznasz wszystkie opcje: umieszczanie, kontrolowanie położenia tekstu na ścieżce, edycja. A także oddzielanie tekstu od ścieżki i przywracanie tekstowi jego oryginalnego kształtu.

Drobnych, ale praktycznych usprawnień, doczekaliśmy się w wersji X4 także podczas pracy z tekstem. Najbardziej rzucająca się w oczy zmiana, to dynamiczny podgląd tekstu, czyli oglądanie modyfikacji tekstu bezpośrednio na ekranie, jeszcze przed zaakceptowaniem wyboru.
Druga ważna zmiana to integracja Corela z witryną WhatTheFont! Przyjrzymy się, w jaki sposób mechanizm ten może nam pomóc rozpoznawać czcionki na podstawie obrazów bitmapowych.

Wersja X6 Corela przynosi sporo zmian, jeśli chodzi o pracę z tekstem. Najważniejsza to obsługa fontów OpenType. Od teraz mamy dostęp do zaawansowanych opcji typograficznych.
Znajdziemy także sporo mniejszych zmian i nowych narzędzi: nowy sposób wyróżniania zaznaczonego tekstu, Siatka bazowa, wstawianie tekstu zastępczego, to tylko kilka z nowości. W tym obszernym rozdziale omówimy praktycznie wszystkie zmiany.

W następnych kilku rozdziałach omówimy pięć aspektów pracy z bitmapami.
– Po pierwsze otwieranie bitmap w Corelu;
– Po drugie Przekształcanie obiektów wektorowych w bitmapy.
– Kolejny temat to Edycja bitmap.
– Filtry i Efekty specjalne.
– Wektoryzacja bitmap.
A zaczniemy od wczytywania bitmap do Corela. Najprostszy sposób to Import. Inna metoda to osadzanie bitmap w dokumencie.
Do obsługi osadzonych bitmap przyda nam się Menedżer łączy. Okno>Okna dokowane>Menedżer łączy. Omówimy wszystkie opcje, a przy tym także zalety i wady osadzania map bitowych w Corelu.
Zobacz ten rozdział już teraz

W tym rozdziale przyjrzymy się narzędziom do pracy z bitmapami. Oto one:
Narzędzie Zmień rozmiar/rozdzielczość, czyli skalowanie map bitowych.
Przekształcanie obiektów wektorowych w bitmapy. Aby przekształcić rysunek wektorowy w mapę bitową, należy wybrać polecenie Przekształć w mapę bitową. Mapy bitowe>Przekształć w mapę bitową. Omówimy wszystkie opcje związane z przekształcaniem: tryb, rozdzielczość, wygładzanie.
Omówienie trybów koloru. Tryb koloru to sposób definiowania kolorów. Mapy bitowe>Tryb. Poznasz pokrótce wszystkie dostępne w Corelu tryby. Od skali szarości, poprzez RGB, CMYK aż do trybu Lab.
Kolejne narzędzie, które omówimy w tym rozdziale to Uzupełnij mapę bitową. Polecenie jest przydatne, gdy pracujemy z efektami i filtrami. Tak naprawdę pod tym poleceniem kryją się dwa inne: Automatycznie uzupełnij mapę bitową oraz Ręcznie uzupełnij mapę bitową.
Ostatnie narzędzie to Maska kolorów mapy bitowej. Maska kolorów mapy bitowej pozwala ukryć lub pozostawić kolory na mapie bitowej.

Edycja bitmap w CorelDRAW to przede wszystkim praca z kolorem. Polecenia znajdziemy w menu Efekty>Dopasuj. Ale zanim zaczniemy omawiać dokładniej dostępne tu narzędzia, powrócimy na chwilę do menu Mapy bitowe i przyjrzymy się jeszcze dwóm poleceniom:
Dopasuj automatycznie oraz
Pracownia dopasowywania obrazka.

Narzędzie Dopasuj automatycznie samodzielnie zajmie się analizą zdjęcia; przeprowadzi korektę dopasowując kolory i tony obrazka. Pracownia dopasowywania obrazka, to świetne rzędzie, które służy do ręcznej korekty tonów i kolorów.
Rozpoczniemy też omawianie narzędzi dostępnych w menu Efekty>Dopasuj. Pierwsze z nich to Poprawa kontrastu.
Kolejne nosi nazwę Równoważenie lokalne. Na koniec pierwszej części omówimy filtr Balans próbka/wynik.

Kontynuujemy temat edycji bitmap rozpoczęty w poprzednim rozdziale. Efekty>Dopasuj>Krzywa tonalna. Krzywa to najpotężniejsze narzędzie do korekcji kolorów. Pozwala kontrolować precyzyjnie wartości pikseli obrazka.
Kolejne narzędzia, które poznasz to:
– Jaskrawość kontrast intensywność.
– Balans kolorów.
– Gamma.
– Barwa/nasycenie.
– Selektywna zmiana kolorów.
– Zamień kolory.
– Mikser kanałów.
Ponadto omówimy filtry z kategorii Transformacje i Korekcja.

Kolejna grupa narzędzi, które poznasz w następnych dwóch rozdziałach, również związana jest z bitmapami. To Filtry efektów. Efekty podzielone są na kategorie, których nazwy w czytelny sposób pozwalają rozpoznać przeznaczenie filtru. Każda kategoria zawiera mniejszą lub większą liczbę efektów. Wyjątkiem jest kategoria Kamera, gdzie znajdziemy tylko jeden filtr, ale zaczniemy od zapoznania się z samą obsługą okna filtru.
W tym rozdziale omówimy filtry z kategorii Efekty 3D. Następnie Pociągnięcia ozdobne, oraz filtry z kategorii Rozmywanie..

W drugim rozdziale poświęconym efektom, zapoznamy się na początek z filtrem Dyfuzja. Następnie omówimy filtry z kategorii:
– Transformacja kolorów.
– Obrys.
– Twórcze.
– Zniekształcenie.
– Szum.
– Wyostrzanie.
Zatrzymamy się na dłużej przy efekcie Ramka, który pozwala dodać ramkę do zdjęcia lub innego obrazka bitmapowego. Omówimy intuicyjne, ale rozbudowane menu, zobaczymy także, jak dodawać własne wzory ramek.

Pozostał nam ostatni temat związany z bitmapami, mianowicie wektoryzacja. Wektoryzacja, czyli inaczej trasowanie, polega na przekształceniu obrazków bitmapowych w wektorowe.
CorelDRAW X3 lub nowszy zawiera wbudowane do tego celu narzędzie o nazwie PowerTRACE. Program rozpoznaje granice obszarów barwnych, lub przebiegu linii, tworząc w ten sposób nowe elementy niejako wydobyte z mapy bitowej.
Omówimy wszystkie opcje, które ma do zaoferowania PowerTRACE. Zapewniają bardzo dużą kontrolę nad przekształcanym zdjęciem czy rysunkiem.

Zobaczmy, co nowego znajdziemy w programie PowerTrace, ponieważ drobne zmiany zostały w wersji X4 wprowadzone również w tym module.
Nowe opcje związane są głównie z trasowaniem rysunków technicznych, ale nie tylko.

Jeśli chodzi o wersję X4 to nowe opcje znajdziemy również podczas pracy z obrazami bitmapowymi. Przede wszystkim mamy do dyspozycji nowy histogram, a także narzędzie do prostowania nie najlepiej skadrowanych lub krzywo zeskanowanych zdjęć.

Drukowanie to mocna strona Corela. Opcje, a jest ich naprawdę sporo, możemy podzielić na dwie kategorie: polecenia związane z drukowaniem na domowej lub biurowej drukarce oraz opcje związane z drukowaniem na maszynie drukarskiej.
W warunkach domowych będzie to oczywiście drukarka atramentowa lub laserowa, najczęściej drukująca do formatu A4. W przypadku maszyny drukarskiej w grę wchodzi takie przygotowanie dokumentu, by nadawał się do druku z wykorzystaniem właśnie maszyn pracujących na potrzeby poligrafii.
Polecenia związane z drukowaniem znajdziemy w menu Plik.
Obejrzyj pierwszą część poświęconą drukowaniu w CorelDRAW.
Zobacz ten rozdział już teraz

W tym rozdziale rozpoczniemy omawianie opcji związanych z Podglądem wydruku. Podgląd wydruku to rozbudowane narzędzie pozwalające przygotować nasz dokument do druku.
Przyjrzymy się narzędziu Wskaźnik, które pozwala pozycjonować dokument na wybranym formacie.
Kolejnym narzędziem, które omówimy będzie Układ rozmieszczenia.
To typowo profesjonalne narzędzie pomocne przy składzie publikacji wielostronicowych np. książek, ale zobaczmy na dwóch przykładach, jak możemy je wykorzystać do naszych domowych i półprofesjonalnych potrzeb.

Kolejnym narzędziem, po Układzie rozmieszczenia, które omówimy będzie Rozmieszczenie znaczników. To również zestaw dla profesjonalistów zajmujących się przygotowywaniem publikacji do druku.
Przyjrzymy się zagadnieniom związanym m.in. z ustawieniami drukarskimi.

Czym jest Corel Connect? To nowa, niezależna aplikacja pomocna w zarządzaniu zasobami naszego komputera i nie tylko.
Przede wszystkim jest to przeglądarka grafik. Narzędzie pomaga również przy wyszukiwaniu, zarządzaniu plikami, a także ułatwia wymianę obrazów pomiędzy programami pakietu Corela.
Corel Connect może funkcjonować jako odrębny program, a także jako część programu CorelDRAW.

Corel Connect to narzędzie, które pojawiło się w wersji X5. Co nowego w wersji X6, a dokładniej w wersji X6.1?
Zwiększono funkcjonalność przeglądarki; teraz można korzystać z wielu zasobników, dodano opcje filtrowania treści i powiększania miniatur.